Ρεμπό, Αρτίρ

(Rimbaud, Σαρλβίλ, Αρδένες 1854 – Μασαλία 1891). Γάλλος ποιητής. Ο πόθος της ελευθερίας και η τραγική ανησυχία που θα κυριαρχούσαν στην ποιητική εμπειρία και στη ζωή του προαναγγέλθηκαν πολύ πρώιμα. Το 1870 δημοσίευσε σε ένα περιοδικό την πρώτη του ποιητική σύνθεση. Τον ίδιο χρόνο εγκατέλειψε για πρώτη φορά την οικογένειά του και το 1871 βρέθηκε στο Παρίσι κατά τους μήνες της Κομούνας, στην οποία προσχώρησε με ενθουσιασμό. Στο Παρίσι συνδέθηκε με αρκετούς ποιητές, μεταξύ των οποίων ο Μπανβίλ*, ο Σαρλ Kρo και ο Βερλέν*. Ο τελευταίος εγκατέλειψε την οικογένειά του για να τον ακολουθήσει (1872-73) στις περιπλανήσεις του στην Αγγλία και στο Βέλγιο· το σκάνδαλο ξέσπασε όταν ο Βερλέν, ύστερα από μια φιλονικία, τραυμάτισε τον φίλο του πυροβολώντας τον από κοντά και καταδικάστηκε σε δυο χρόνια φυλάκιση. Παράλληλα με πολλά ποιήματα σε στίχους –από τα πιο γνωστά: Οι εφτάχρονοι ποιητές, Οι πρώτες μεταλήψεις Φωνήεντα, Το μεθυσμένο καράβι– ο Ρ. συνέθεσε δύο συλλογές με πεζοτράγουδα, που αποτελούν το πιο καινούργιο και το πιο εντυπωσιακό μέρος του έργου του: Οι επιφωτισμοί, που εκδόθηκε μόλις το 1886, και Μια περίοδος στην κόλαση, που έχει πιο φανερά τον χαρακτήρα εξομολόγησης και που η δημοσίευσή του με έξοδα του συγγραφέα (1873) περιορίστηκε σε ελάχιστα αντίτυπα. Στις σελίδες αυτές η εξέγερση του Ρ. εναντίον κάθε κομφορμισμού και πειθαρχίας –θρησκευτικής, ηθικής ή κοινωνικής– και η ασυγκράτητη δίψα του για νέες εμπειρίες εκφράζονται με μια τολμηρότατη σύνθεση εικόνων, με μια εκπληκτική γλώσσα που σπάει όλα τα λεκτικά παραδεδεγμένα. Ο Ρ. οδηγεί μέχρι τις ακραίες της συνέπειες την ποιητική των συμβολιστών: γι’ αυτόν «ο ποιητής γίνεται “οραματιστής” χάρη σε ένα μακρόχρονο, τεράστιο και δικαιολογημένο “ξεχαρβάλωμα” όλων των αισθήσεών του». Αυτή η μέθοδος έκφρασης γεννιέται στα σύνορα της τρέλας και της απελπισίας. Στα είκοσί του χρόνια, ο Ρ. απαρνήθηκε οριστικά τη λογοτεχνία, επειδή συνειδητοποίησε το γεγονός ότι είχε εξαντλήσει το ποιητικό του μήνυμα. Ταξίδεψε ακόμα, συχνά με τα πόδια, στην Αγγλία, Γερμανία και Ιταλία, σπούδασε ξένες γλώσσες, ακολούθησε μέχρι την Ινδονησία τον αποικιακό ολλανδικό στρατό· όταν γύρισε στην Ευρώπη, έμεινε στη Βιέννη και στο Αμβούργο και εργάστηκε ως διερμηνέας σε ένα τσίρκο στη Σουηδία και στη Δανία· επισκέφτηκε αργότερα τη Ρώμη, πήγε στην Κύπρο, και από εκεί ταξίδεψε στην Αίγυπτο, στο Άντεν, στην Αβησσυνία όπου έκανε εμπόριο καφέ και όπλων (για το νεγκούς Μενελίκ) και επιχείρησε μια σημαντική εξερεύνηση. Το 1891, σοβαρά άρρωστος, ξαναγύρισε στη Γαλλία. Το έργο του Ρ. που δεν μπορεί να κριθεί χωριστά από τη ζωή του, μαζί με τα έργα του Μποντλέρ, του Λοτρεαμόν, του Μαλαρμέ, επηρέασε μεγάλο μέρος της σύγχρονης ποίησης. Η πρώτη ολοκληρωμένη συλλογή των ποιημάτων του εκδόθηκε το 1895.